Szanty

Szanty to piosenki żeglarskie tworzone od XVIII wieku. Miały one pierwotnie na celu mobilizować załogę jachtu do wspólnej, ciężkiej, zsynchronizowanej pracy. Ich monotonna rytmika współgrała z monotonną i zarazem ciężką pracą, którą wykonywali marynarze na statkach. Do obowiązków należało: stawianie i zwijanie żagli, wybieranie kotwicy, brasowanie, pompowanie wody.

Język szant jest prosty, taki jak ludzie którzy je tworzyli. Poznajemy w nich zwyczaje, tradycje, codzienną pracę marynarzy. Szanty cechują się rytmiką, specyficznym akcentem oraz tempem. W zależności od tego, czy wyciągano żagle, rwano kotwicę, ładowano towary, śpiewano szanty w innej tonacji. Także liczba zwrotek i wersów dostosowana była do czasu wykonywanej czynności. Prawdziwy żeglarz nie brał liny do ręki bez pieśni. Jedynie na okrętach wojennych pracowano w ciszy. Rozróżniamy szanty:
- fałowe
- kabestanowe
- pompowe
- kotwiczne

Obecnie żeglarstwo jest łatwiejsze, jednak z szacunku do tradycji kultywujemy tradycję śpiewu przy pracy na pokładzie. Współcześnie szanty najczęściej uatrakcyjniają i umilają wolny czas żeglarzom. Żeglarze w Polsce od lat 70-tych ubiegłego wieku są w światowej czołówce pod względem bogactwa repertuaru pieśni. Każdego roku organizowane jest około 100 festiwali szantowych.
Polskim fenomenem jest szanta dziecięca. Piosenki o tematyce żeglarskiej dedykowane najmłodszym miłośnikom żeglarstwa.

Szantami są wszystkie historyczne pieśni żeglarskie. Oprócz szant podczas pracy śpiewano także żeglarskie pieśni kubryku przez marynarzy w czasie wolnym. Najczęściej śpiewane były w mieszkalnym pomieszczeniu załogi - kubryku. Dominowała w nich tematyka żeglarska oraz kobieca. Śpiewano także o rodzinnym domu. Podczas ich wykonywania korzystano z prostych instrumentów muzycznych. Kadra oficerów posiadała odrębne pieśni z mesy. Mesa to miejsce zebrań załogi, wspólnego odpoczynku i służbowych odpraw.

W nieco luźniejszym znaczeniu za szanty uważa się wszystkie pieśni i piosenki o tematyce żeglarskiej, w tym ballady marynistyczne oraz współczesne piosenki żeglarskie. Budzi to sprzeciw tradycjonalistów, dlatego dla typowych szant używa się określenia szanta klasyczna.

Dla nas żeglarzy szanty są możliwością wspólnego spędzania czasu oraz śpiewania o pełnym przygód i pasji żeglarstwie. Szanty idealnie wypełniają wieczory przy ognisku. Zapewniają świetną zabawę i tworzą silne emocje i więzi międzyludzkie.

Do najpopularniejszych polskich szant zaliczyć można:
- Gdzie ta keja
- Hiszpańskie Dziewczyny
- Morskie opowieści
- Bosman

"Świat pokryty jest w większości wodą, i to najlepiej świadczy, że przeznaczeniem człowieka jest żeglowanie"