Węzły żeglarskie
Supłanie lin jest dla żeglarzy umiejętnością ważną jak pływanie. Warto znać i umieć wykorzystać w praktyce węzły żeglarskie. Pragniesz bezpiecznie żeglować? Poznaj podstawowe i rzadziej stosowane węzły oraz ich cechy. Unieruchom i przymocuj solidnie swój jacht.
Czym powinien charakteryzować się węzeł żeglarski?
Każdy węzeł żeglarski charakteryzuje się trzema podstawowymi cechami:
- powinien być wytrzymały na obciążenia
- musi być szybki w zawiązywaniu
- powinien także w miarę szybko się rozwiązywać, np. marszpikiel lub sztyk powstały z prawego i lewego półsztyku.
Teoretyczne założenia są proste. A w praktyce? Poznajmy rodzaje węzłów oraz ich charakterystykę.
Rodzaje węzłów żeglarskich.
Poznaj praktyczne metody unieruchamiania i mocowania jachtów.
Węzeł prosty przydaje się do łączenia dwóch lin, w celu ich przedłużenia. Liny powinny być w zbliżonej do siebie grubości /jeśli masz liny o różnej grubości, wykorzystaj opisany niżej węzeł Huntera/. Obie liny krzyżujemy ze sobą. Następnie wolne końcówki krzyżujemy ponownie tak, aby znalazły się naprzeciwko siebie i były swoim przedłużeniem.
Węzeł knagowy pozwala mocować liny na knagach rożkowych. Wymagana jest dłuższa lina pozwalająca kilkukrotnie opleść knagę.
Węzeł na knadze.
Zaczynamy od minimum jednego oplecenia stopy knagi. Kolejnym krokiem jest oplecenie obu rogów knagi na ukos w kształt ósemki. Następnie likwidujemy luzy poprzez przeciągnięcie liny pod górnym przeplotem.
Węzeł ósemka to intuicyjny węzeł stosowany także do szybkiego i pewnego wiązania haczyków przez wędkarzy. Ósemka zapobiega wysuwaniu się liny z kipy, bloku i pozostałych żeglarskich elementów. Wykonanie ósemki zaczynamy od zrobienia z liny oczka i zawinięcia liny wokoło. Następnie końcówkę prowadzimy przez środek oczka i zaciskamy.
Sztyk i półsztyk są węzłami na innej linie, relingu bądź dalbie. Mogą być lewe, prawe, występujące samotnie lub jako część innych węzłów. Półsztyk jest pojedynczą pętlą. Należy linę owinąć wokoło elementu i końcówkę przełożyć przez powstałą pętelkę. Sztyk powstaje z dwóch półsztyków. Poprzez zastosowanie lewego i prawego półsztyku otrzymujemy mocny i co najważniejsze łatwy w rozwiązaniu sztyk.
Węzeł cumowniczy jest prostym i efektywnym węzłem o wszechstronnym zastosowaniu. Można go wykorzystać przy oplataniu liny wokoło przybrzeżnego pnia lub dalby. Jest mocny i co istotne łatwy do rozwiązania. Liną oplatamy wokół elementu do cumowania. Następnie luźna część liny oplatamy wokoło głównej liny, ponownie wokoło przedmiotu cumowania i na końcu wykonujemy węzeł sztyk, opisany powyżej.
Węzeł Huntera pozwala związać ze sobą dwie liny o różnych grubościach. Aby wykonać węzeł Huntera, należy zrobić na obu linach oczka, przeciągnąć końcówki w przeciwnych kierunku oraz zacisnąć.
Węzeł wantowy, drabinkowy tzw. wyblinka jest uniwersalną metodą wiązania. Za pomocą wyblinki możesz zamocować odbijacze, związać dwie liny lub użyć do cumowania. Wykonanie polega na zrobieniu z liny dwóch pętli ustawionych równolegle do siebie. Węzeł zaciska się sam. Zaletę wyblinki jest szybkość wykonania. Wadą natomiast kłopot z rozwiązaniem zaciśniętych i mokrych lin.
Węzeł ratowniczy wyróżnia się od pozostałych tym, że nie zaciska się i może być wykorzystywany do oplatania wokoło własnego tułowia. Wykonanie polega na zrobieniu pętli z liny oraz oczka na jej początku. Końcówkę liny przeprowadzamy przez oczko, przeplatamy ją wokoło liny i ponownie przekładamy przez oczko z drugiej strony.
Węzeł kotwiczny, jak sama nazwa wskazuje, służy do mocowania kotwic. Jest najtrudniejszym do wykonania węzłem, całe szczęście raz przygotowany służy nam na długie lata. Na odległości około pół metra liny wykonujemy supeł. Luźny koniec liny przeprowadzamy przez ucho kotwicy, tworząc podwójną pętlę. Następnie prowadzimy luźną część liny wzdłuż głównej liny, podwajając początkowy supeł i zaciskamy.